Vorige zomer ben ik een week in Slovenië geweest. Gewoon vakantie. Maar de fiets was wel mee. De afspraak was dat er ruimte was voor één grote rit, en als het zo uit zou komen kon er eventueel nog een korte rit gemaakt worden. Als voorbereiding had ik me wat verdiept in de routemogelijkheden in het gebied in het noordwesten van Slovenië. Er zijn hier genoeg fietsmogelijkheden, helemaal als je geïnteresseerd bent in hoogtemeters. Het gevaar is natuurlijk dat snel duidelijk werd wat ik allemaal níét zou kunnen fietsen deze week. Gelukkig zat het weer erg mee, en heb ik naast mijn Koninginnerit ook nog een andere mooie rit kunnen maken. Fietsen in Slovenië dus; hieronder een kort verslag van de routes die ik heb gereden.
Vršič & Mangart: de Koninginnerit (109 km, 2800hm)
Laat ik maar meteen beginnen met de Koninginnerit. Deze start ik in het stadje Kransjka Gora, onderaan de Julische Alpen, dichtbij het drielandenpunt met Oostenrijk en Italië. Zonder echt warm te kunnen fietsen draai ik al snel de eerste bochten omhoog in. De eerste van de twee grote beklimming van vandaag is de Vršič pas. Deze pas slingert in een dikke 10 km via zo’n 25 haarspeldbochten, waarvan sommige bestaan uit kasseien, naar een hoogte van 1611m. Hij is ooit aangelegd als militaire weg door Russische krijgsgevangenen. Vandaar ook de Russische kapel, die als herinnering daaraan is opgericht halverwege de klim. Of het nu kwam door de bebossing of mijn gebrek aan focus, ik ben aan de kapel voorbijgereden zonder deze op te merken.
Na de foto op de top, waarvandaan vele wandelingen beginnen, kan het grote afdalen beginnen. Opnieuw een aaneenschakeling van prachtig slingerende bochten, nu naar beneden richting het stadje Bovec. Het asfalt is prima en deze kant van de pas heeft geen kasseien in de bochten, dus er kan comfortabel worden afgedaald. Na het eerste steile stuk vlakt de weg iets af en fiets je door het dal van de Soča rivier. Hier loopt ook een populaire wandeling dus aan plekjes om wat te eten en drinken geen gebrek.
Voordat de weg doorloopt richting Bovec, sla ik af richting het noorden, richting Italië. Voordat ik de grens over fiets, volgt eerst nog de tweede klim van vandaag: de Mangart. Los van de aanloop is de echte klim even lang als de Vršič, maar hij is wel echt een stukje steiler. Een afwisseling van goed steile stukken, mooie haarspeldbochten, wat balkonnetjes en tunneltjes, maar vooral prachtige uitzichten, brengen me naar een hoogte van boven de 2000m. Met als bekroning een autovrij lusje vlakbij de top, met zicht op het Mangart bergzadel, maar ook op Italië en Oostenrijk. Overigens is deze klim sowieso best autoluw, ondanks het feit dat het een enkele reis route is, zowel naar boven als naar beneden fiets je dezelfde weg. De afdaling kan gemeen steil zijn, in combinatie met de blinde bochten is dat dus oppassen. Neem ook lampjes mee voor in de donkere tunnels.
De afdaling van de Mangart voert me direct Italië in, met eerst uitzicht op het Lago del Pedril, en later langs het stadje Tarvisio. Daar lunch ik een goeie pastamaaltijd en maak ik me op voor de laatste 15 km richting mijn startpunt. In theorie zou je deze route nog uit kunnen breiden met een stukje Oostenrijk erbij, maar ik heb me door de locals laten vertellen dat de daarvoor essentiële klim (de Wurzenpass) niet aan te raden is: een steile beklimming langs een veel te drukke weg. Ik kies voor de comfortabele optie en fiets terug via een oude spoorbaan. Het drielandenpunt laat ik letterlijk links liggen, omdat dat met de fiets niet echt te benaderen is, en het eigenlijk ook wel gewoon mooi geweest is voor vandaag. Niet gek na een tocht van ruim 100km en bijna 3000 hoogtemeters.
Krvavec (50km, 1500hm)
Mijn tweede ronde fietsen in Slovenië is wat minder episch. Maar toch ook wel interessant. De klim die ik vandaag rijd is namelijk een van de trainingsrondjes van Tadej Pogačar. Deze is goed te vergelijken met de Alpe d’Huez,. Een rit van zo’n 10 km naar een skiresort, waarin je een dikke 1000 hoogtemeters overbrugt. De klim is nogal afwisselend in steilheid, wat hem best vervelend maakt. Je begint in een groene heuvelachtige omgeving, langzaamaan rijd je echt de bergen in, om op het laatst te finishen tussen de skiliften. Mooi uitzicht, zowel naar beneden als ook naar boven. Je zou kunnen overstappen op een MTB om nog verder omhoog te kunnen fietsen. Je kunt ook kiezen voor een hapje of een drankje op een van de terrassen hierboven. Ik snap wel hoe je hier goed kan leren fietsen.
Fietsen in Slovenië
Eigenlijk is het helemaal niet gek natuurlijk dat je zo goed kunt fietsen in Slovenië. Het land heeft een prima infrastructuur (nette wegen), prachtige natuur (o.a. de Julische Alpen) en heeft natuurlijk niet voor niets een aantal topwielrenners voortgebracht. Over de rest van het land kan ik niet veel zeggen, maar in het noordwesten van Slovenië kan er heel fijn worden gefietst. Als tips kan ik meegeven dat het belangrijk is van te voren een route te maken. Afstanden moet je hier niet onderschatten, en heel veel uitwijkmogelijkheden zijn er niet. Verder zou ik vanwege de tunneltjes altijd aanraden lampjes mee te nemen. Hopelijk kom ik nog een keer terug om ook andere delen van dit land op de fiets te ontdekken!