Gigi is mijn tweede Italiaanse schone. Ik heb haar in de zomer van ’19 opgeduikeld. Al een tijd lang had ik het internet (en Italiaanse fietsenzaken) afgezocht naar een oude Bianchi. Vanzelfsprekend van staal, en ook met een klassiek frame. Maar dan niet in het traditionele celeste uitgevoerd, maar in het geel. En dan niet zo’n schreeuwerige Pantani-uitgave. Een klassieke Bianchi, maar dan dus een gele.
Het zou lastig worden, maar ik wist dat deze fietsen er waren (had ze wel eens in het wild gespot). Uiteindelijk trof ik haar op Marktplaats. Een mannetje uit Haarlem had zijn hele huis (en tuin) vol staan met RIH’s, waar dus precies één Bianchi tussen stond. Die ene gele die ik zocht. De deal was snel beslecht. Gigi gebruik ik sindsdien voor zondagse ritjes. Rustige ritjes op zonnige dagen. Verder hangt ie thuis aan de muur zodat ik hem altijd kan bewonderen.
Even over het model: daar weet ik niet veel van. De gele fiets werd in 1974 uitgebracht als hommage aan het wk wielrennen die in het voorafgaande jaar op een Bianchi werd gewonnen. Het leuke is dat uitgerekend mijn held Felice Gimondi in 1973 het wk won (in Barcelona). De uitgave wordt onder kenners ook wel een poor man’s Bianchi genoemd. Omdat ie afgemonteerd is met “inferieure” Shimano onderdelen in plaats van het echte Campagnolo werk. Boeiend, ik reken me rijk met deze fiets.
