Als je veel fietst kom je onderweg af en toe aparte plaatsnamen tegen. Vreemde namen die soms ook gewoon grappig klinken. Zowel in Nederland als over de grens zijn genoeg van dit soort plekken te vinden. Er zijn hele sites te vinden vol met fietsroutes die zulke grappige locaties met elkaar verbinden. Zelf heb ik eerder in Vlaanderen al eens de Anale Driehoek gefietst, langs Kontich, Reet en Aartselaar. Maar er zijn natuurlijk veel meer van dit soort banale fietstochten uit te zetten. Dit weekend hadden we zo’n tocht gepland: we zouden van Kuttingen (NL) naar Lüllingen (DE) gaan fietsen!
Start vanuit Aachen: de Prolog
Kuttingen: het zuidelijkste dorp van Nederland
Het doel van de trip is een reis van Kuttingen naar Lüllingen; een enkele reis van 160 km. Een trip dus waar je wel een goeie dag voor uit moet trekken. Ons plan is dus om de vrijdagavond te voren al in de buurt van Kuttingen te overnachten, zodat we de zaterdagochtend direct langs Kuttingen kunnen gaan om onze reis te beginnen. Nu is het zo dat het dorpje Kuttingen zich in het meest zuidelijke puntje van Nederland bevindt (het is zelfs het zuidelijkste dorp van Nederland). Om daar te komen zijn er niet veel opties. Na wat uitzoekwerk besluiten we in Aachen te overnachten. Dat ligt niet al te ver van Kuttingen, is goed met de trein te bereiken, en daar kunnen we ons ’s avonds nog wat vermaken.
Tocht door het donker naar Aachen
Aanvankelijk was ons plan met de trein naar Aachen af te reizen, blijkbaar is die verbinding er namelijk. Als blijkt dat we een half uur moeten wachten op station Heerlen, besluiten we ons plan aan te passen. Wat nu als we in plaats van overstappen op Heerlen, het laatste stuk met de fiets afleggen? Bijkomend voordeel is dat we geen problemen zullen hebben bij mogelijke grenscontroles. Aangezien sommigen van ons uit Noord-Holland komen en op het moment van onze reis is het officieel niet geoorloofd voor hen om Duitsland in te komen zonder vervolgens in quarantaine te gaan… Wat volgt is een tocht door het donker: met minimale verlichting steken we over achteraf weggetjes de grens over en fietsen we rond 23:00 Aachen binnen. We krijgen van elkaar bevestigd dat dit toch wel het ultieme gevoel van fietsvrijheid is: met een stel vrienden over donkere landweggetjes je volgende fietsavontuur tegemoet fietsen! Bij aankomst in Aachen volgen enkele weizenbieren, een broodje warm vlees bij snackbar Normaluhr (?) en een potje Tetris om zowel onszelf als de fietsen kwijt te kunnen in de hotelkamer.
Kuttingen – Lüllingen
Op naar Kuttingen!
We beginnen vandaag eigenlijk net wat te laat: het ontbijt laat zo lang op zich wachten dat we pas tegen elven uit Aachen wegrijden. Gelukkig is het wel een goed rijk ontbijt, dat kunnen we goed gebruiken gezien de eerste kilometers van vandaag. Het zwaartepunt van de etappe ligt namelijk in het eerste stuk: de reis naar Kuttingen en vanuit daar terug naar Duitsland zullen we aardig wat hoogtemeters maken. Direct vanuit Aachen rijden we omhoog, om snel te starten met de klim naar de Vaalserberg; die heb ik nog niet eerder gedaan vanaf de Duitse kant (erg mooi, maar het laatste stuk is onverhard). Vervolgens dalen we af en fietsen we door België heen naar het zuidelijkste puntje van Nederland (gemarkeerd met grenspaal #12). Vanaf daar is het een klein stukje naar Kuttingen, waar we helaas slechts met een straatnaambordje op de foto kunnen (het gehucht is te klein voor een eigen plaatsnaambord). Hiermee hebben we de officieuze start gehad en kunnen we terug naar Duitsland om daar onze tour richting Lüllingen te vervolgen.
Langs Titz en een bruinkoolgroeve
Eerlijk, zodra we terug in Duitsland zijn en de heuvels achter ons laten, wordt het landschap er niet afwisselender op. We rijden op kleine landbouwweggetjes tussen grote akkers door. Het is wel lekker kilometers maken en dat is ook belangrijk op een dag als deze. Na een kleine 50km pakken we onze eerste pauze: broodjes met water. Eerstvolgende hoogtepuntje komen we tegen als we het dorpje Titz voorbij rijden, die pakken we toch mooi even mee op deze banale tocht! Het volgende hoogtepunt is het uitzichtpunt over de bruinkoolgroeve van Garzweiler. Alhoewel een dieptepunt op meerdere manieren een betere naam is: de enorme put die hier ontstaat heeft een nogal slechte impact op zowel het landschap (dorpen verdwenen), de natuur (verlaging grondwaterstand), en het klimaat (vervuiling door het afgegraven bruinkool).
Waren we toch maar wat vroeger gestart
Het landschap blijft de rest van de tocht hetzelfde; niet echt inspirerend. Gelukkig zijn we met 4 en is het weer prachtig vandaag. Niet zoveel te klagen dus voorlopig. Helemaal niet als we bij ons volgende pauzepunt ons heerlijk tegoed doen aan pizzabroodjes, cola en zakken chips. Hiermee moeten we de tocht kunnen uitrijden. Maar dan hebben we pech: eerst een lekke band en vervolgens een telefoon die kwijt raakt nadat ie uit zn houder is geschoten. Qua timing niet verkeerd, omdat we nu even kunnen inschakelen op de ontknoping van de tour de france: we kunnen de apotheose live volgen. Nadat de band geplakt is, en de telefoon teruggevonden vervolgen we onze weg. Maar nu moeten we niet te veel vertraging meer oplopen als we nog voor het donker in ons hotel willen zijn.
Aankomst in Lüllingen
Met de finish in zicht gaan de kilometers toch echt wel tellen. We zijn niet meer allemaal even fit, en om het laatste stuk uit te fietsen besluiten we nog een laatste pitstop te doen: de cola en chocoladerepen moeten ons tot in Lüllingen gaan brengen. En jawel hoor, net als de zon eronder wil verdwijnen, verschijnt aan de horizon het plaatsnaambordje “Lüllingen”! We hebben het gehaald! Nouja, bijna dan, we moeten nog een vijftal kilometers moeten afleggen tot ons hotel in Kevelaer. Met een degelijk Duits diner in het vooruitzicht zijn die laatste kilometers zo afgelegd, en binnen no-time zitten we op een terras (zo warm was het nog) onze fietsdag na te bespreken onder het genot van schnitzel met weizen. ’s Avonds slapen we heerlijk in een hotel vol bejaarden en in de zweetlucht van onze uitgehangen fietskleren.
Terugreis Nederland in
Zondag staat de terugreis naar Nederland op het programma: voor mij houdt dit slechts een korte etappe in. Ik rijd naar Nijmegen, waar ik heb afgesproken met mijn broer. De anderen plakken er nog een volwaardige etappe aan vast door helemaal naar Utrecht door te fietsen. We fietsen gezamenlijk op langs Weeze, Goch, door een stukje Reichswald en Groesbeek. In Nijmegen nemen we afscheid na een heerlijk fietsweekend, met een mooi thema en fantastisch weer. Het idee van een thematripje in een kort weekend gaan we zeker onthouden voor in de toekomst!
Voor inspiratie raad ik je de volgende plekken aan:
- De eerdergenoemde site “fietsroutes met lollige namen” heeft een verzameling van fietsroutes met verschillende afstanden (van korte tripjes tot meerdaagse routes).
- Op Wikipedia wordt een complete lijst bijgehouden met “opmerkelijke” plaatsnamen. Zonder kaart erbij helaas, dus aan jou de taak er een aantal mooie plaatsnamen uit te zoeken en daar een route op uit te zetten. Deel die vooral met mij, wie weet kom ik er eens aan toe om hem te gaan rijden!